Donovan Keith Band (US) Blues 'n Soul Missy Sippy Gent - 25-02-2025 reporter & photo credits: Marcel info band: Donovan Keith info club: Missy Sippy Gent © Rootsville 2025

De laatste tijd heb ik de weg teruggevonden naar Gent, niet dat ik die echt kwijt was, maar het past niet altijd. Enfin, na gisteren een avondje Banana Peel, trok ik vanavond terug naar de Missy Sippy, waar ze terug Donovan Keith op bezoek hadden.

Ik had deze Texaan al enkele keren aan het werk gezien en ik moet zeggen dat deze jongeman een stevige indruk had achtergelaten, en hoe! De man die nooit stopt met bewegen, zo wordt hij zowat omschreven. Donovan Keith, afkomstig uit het Midwesten, meer bepaald uit Granite City – Illinois, heeft momenteel zijn thuisbasis in Austin, Texas.

Hij staat vooral bekend om zijn klassieke soulzang en aanstekelijke showmanschap die het publiek keer op keer voor zich weten te winnen. Zijn unieke vintage stijl die soul, funk en rock combineert, past goed bij een verscheidenheid aan muzikale genres. In 2022 bracht hij met “Hot Off The Wire” zijn eerste album uit en ondertussen heeft hij met “Can’t Catch My Heart” een nieuwe EP uit. Bij deze had hij zijn Belgische muzikanten rond zich verzameld met Bart Palmers (toetsen), Flor-Jan Pauwels (sax), Jonathan Dembélé (bas), Marco Olita (Gitaar) en Enea Pistacchio (drums). De optredens van Donovan zijn altijd goed voor een feestje en iedereen was er klaar voor. Trouwens van feestje gesproken, het was vanavond ook de verjaardag van Marie, dus bij deze Marie vanwege mezelf en Rootsville: Heppi Biirdday toeeee joeeee!!!

De Gentse joint was niet echt volgelopen bij de aanvang van het optreden, maar naarmate de avond vorderde, zou hier wel verandering inkomen.

Keith en zijn gang gingen van start met ‘Rave On’, een covertje van Buddy Holly, gevolgd door ‘Tidal Wave’, een nummer van eigen hand. Zoals gewoonlijk weet Donovan de meesten te verwonderen met zijn songkeuze en met ‘Wonderful World’ van Sam Cooke, slaagde hij daar alweer in.  Er zouden nog een aantal volgen deze avond, maar het fijne eraan is dat deze altijd een eigen twist meekrijgen en niet klakkeloos worden nagespeeld. Het zou een mix worden van goed uitgekozen covers en eigen werk zoals ‘Winding River’ bijvoorbeeld.

Enea hield de boel strak, bijgestaan door de bas van Jonathan, wiens eerste keer het was dat hij met de band meespeelde, en hij deed dat heel goed. De sax en de keys tilden het geheel naar een hoger niveau. Terug was ik onder de indruk van de stem van Donovan. Soul, soul en nog eens soul en de man bracht ons met zijn muziek, terug naar de sfeer van de vijftiger jaren.

Met ‘Wonderful’ kregen we de nieuwe singel te horen, speciaal geschreven voor Valentijn. Iets voor geliefden dus. ‘Too Late For Tears’ swingde als de beesten en bij ‘Cruel Fools Eyes’ trekt hij de zaal in en trekt een Gentse schone tegen zijn gilet om enkele danspassen te wagen. Mag het wat funky? Natuurlijk dadde en ‘Keep ya Life Funky’ knalt door de geluidsinstallatie. Song waar de funky bas van Jonathan een hoofdrol heeft. Keith danst en beweegt als een bezetene op het kleine podium, dat is meer dan Duracell mij gedacht! Ondertussen wordt de eerste set afgesloten met ‘Billie Jean’ van Michael Jackson.

Om de energie even in te dijken was een rustpauze wel even nodig. Tijd die Donovan benut om zowat iedereen te begroeten. En die waren ondertussen al in een serieus aantal aanwezig.

Einde pauze en terug aan het werk met ‘She Came In Through The Bathroom Window’ van Joe Cocker en het eigen nummer ‘You Can’t Catch My Heart’. Schitterende song dit, vol energie en zeer aanstekelijk. Met ‘Ain’t No Sunshine’, kregen we de grote klassieker van Bill Withers geserveerd gevolgd door het eigen ‘What Is Love’. Groot was de verrassing toen de eerste noten weerklonken van het overbekende ‘7 Nations Army’ van White Stripes. Schitterende soulachtige versie met perfect saxwerk en alweer een zeer goede spelende Jonathan aan de bas en dit terwijl Donovan alweer de beentjes ging strekken met de volgden Gentse deerne. Een echte “womanizer” die gast!

Ondertussen voelde je het einde van de avond naderen al startend met ‘Keep Your Head Down’ en
 ‘Heartbreak Soliloquy’, een nummer uit Keith’s eerste album. Tijd om af te sluiten, dachten de jongens en dat werd een leuke cover van Gnarls Barkley met het gekende ‘Crazy’.

Bij deze was het doek alweer gevallen over een fijn optreden. Iedereen was duidelijk onder de indruk van de zangprestatie van Donovan Keith. Een zwarte ziel in een blank lichaam.

Marcel